30.10.15

นิชากร

บ่ายสามของพรุ่งนี้เมื่อ 6 ปีก่อน (วันเวลาจริงๆผ่านไปไวกว่าโกหกเสมอ) บรรยากาศของวันนั้นพากันเลือนหายไปชนิดที่ตั้งใจจะคว้าไว้ก็เจอแต่ลม ที่จำวันนี้ได้แม่นกว่าวันอื่นหน่อยนึงเพราะมันเป็นวันถัดจากวันเกิดแก เราฉลองกันเล็กๆที่เมเจอร์รังสิตด้วยหนังผีตามรสนิยมของเราทั้งคู่ (ถึงฉันจะยืนยันมาแล้วหลายต่อหลายหนว่าไม่ถูกจริตกับหนังแนวนี้เลยสักนิดเดียวก็ตามที) และ "มหาลัยสยองขวัญ" ได้รับเกียรตินั้น ที่หนังสนุกเพราะเราทั้งคู่ชอบนักแสดงเป็นการส่วนตัว "จ๊ะ The mousses" แต่ความน่ากลัวอยู่ในระดับเฉยๆ ถ้าจะหลอกสาวไปใกล้ชิดคงได้แค่กุมมือ ฉันจำวันเกิดของแกได้ทุกปี แต่กลับจำวันนี้ได้แม่นกว่า

เดี๋ยวนี้ฉันกลายเป็นขาประจำหนังผีไปแล้วแกคงไม่รู้สินะ (ก็เพราะแกนั่นล่ะ)

เดี๋ยวนี้ฉันกลัวความสูงน้อยลงและเริ่มคุ้นเคยกลับเครื่องเล่นหวาดเสียวสารพัดแล้วล่ะ

เดี๋ยวนี้ไม่มีใครเรียก "ไอ้พี่ตุน" แล้วเหงาหูชะมัด

เดี๋ยวนี้แกสบายดีมั้ย อ้วนเหมือนขึ้นป่ะวะ หน้าบานกว่าเดิมมั้ย ชอบรูปดาวเหมือนเดิมมั้ย ปีนี้ได้ไดอารี่เป็นของขวัญจากคนนั้นหรือยัง บังคับใครถอนเต่าหรือป่าว

เดี๋ยวนี้แกเป็นไงบ้างฉันไม่รู้เลยจริงๆ ถึงฉันจะไม่ใช่ผู้มีคาถาอาคมอะไร แต่ฉันจะแช่งให้แกมีความสุขเดี๋ยวนี้

สุขสันต์วันเกิด...เดี๋ยวนี้

#แด่ผู้สร้างความสุขให้ตนเองได้

26.10.15

Sweetest Moment

ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะเป็นเอามากถึงขนาดนี้


เมื่อคืนไปงานแต่งหรูๆในกรุง เห็นทุกอย่างตามขนบสมัยนิยมเค้าชอบกัน organizer จัดงานเนี้ยบ อาหารไม่อั้น พิธีไม่บกพร่อง แต่เรากลับรู้สึกว่ามันเขินๆ มันเหงา และแข็งๆ เหมือนจัดให้คนอื่นดู อารมณ์มันรวนไปหมดเลย ซึ้งก็ซึ้งนะแต่ก็มีรู้สึกปลอมๆปนเข้ามา เหมือนจัดมาแล้วว่าตรงนี้ต้องซึ้ง ตรงนี้พีคนะคะ ประมาณนักแสดงซ้อมมา
สำหรับชีวิตตัวเอง(หมายความถึงแค่ตัวเองจริงๆนะ) คิดว่าเหลืองานใหญ่ในชีวิตอีกแค่สองงาน งานแต่ง กับงานศพ อันหลังนี่ได้แค่เตรียมไว้ ไม่น่าได้ไปร่วมงาน (ขืนดันทุลังตะออกมารับแขกในงานหลังนี่คงน่ากลัวพิลึก) โอเค หยุดตลกก่อน มาคุยเรื่องงานแรกกัน เป็นที่แน่นอนแล้วว่ามันต้องเกิดขึ้น ทีนี้มันควรจะออกมาหน้าตาเป็นยังไง พิธีการจ๋า มี vdo presentation สวยๆ ขับเน้นที่คู่บ่าวสาว แบบสมัยนิยม หรือเรียบง่ายพอเป็นพิธี คิดวนไปวนมา(ระหว่างตักบุฟเฟต์ในงานกิน) เหลือบไปเห็นผู้ปกครองบ่าวสาวและเพื่อนๆเค้าถ่ายรูปกัน ถ่ายเสร็จก็บูมเสียงดัง กระจ่างใจเลย นี่มันงานเลี้ยงรุ่นที่มีลูกบังหน้านี่หว่า 55555 หัวใจร่ำร้องเลยฮะ จะเอางานแบบนี้ งานที่ตอบแทนคนที่เลี้ยงเรามา งานที่มีไว้ขอบคุณสิ่งแวดล้อม ที่ปั้นให้เราเป็นเรา งานที่เอาไว้ไปอ้างมาสังสรรค์กัน ‪

#‎ยิ้มกว้างแล้วกดมือถือเซลฟี่กับพวกลุงเค้าเบาๆ‬