the yers

การสื่อสาร The Yers

เชิญทัศนาพลางคิดตาม

---------------------------------------

ใจเราคิดตรงกันแล้ว ใจเราคิดตรงกัน
ฉันคอยบอกเธอประจำ ทำไมไม่เคยรู้
บอกเธอย้ำเตือนเธอแล้ว บอกเธอย้ำเตือนเธอ
คอยบอกเธอประจำ ที่ข้างหู

ต้องทนกับความทรมาณ ต้องทนกับการสื่อสารที่ไม่เข้าใจ

ปล่อยกายและใจให้เบิกบาน อย่ากลัวเถอะฉันไม่ทำร้ายใคร

หากว่านิ่งฉันไม่แคร์ไม่ใส่ใจ เธอคงไม่รู้ความจริงเป็นอย่างไร
ได้แต่เสียใจ… และเมื่อเธอรับข้อความที่ส่งไป
เธอจะได้เห็น รักฉันที่ข้างใน อยู่เต็มหัวใจ ไม่เคยจะแบ่งให้ใคร……

-----------------------------------------------

after 131010

33 คน

69 วัน

622 เมตร

ใต้พื้นดิน

นี่มันพล็อต (Plot) หนังฮอลลีวู้ดชัด ๆ แต่พระเจ้ามันเป็นเรื่องจริงว่ะ

(ในขณะที่เรากำลังสนใจเรื่องมหากาพย์เด็กสามเดือน และโคลงยาวสาวตาแขก)

คนงานเหมืองในชิลีต้องติดอยู่ใต้พื้นดินตั้งแต่หนึ่งอาทิตย์ก่อนวันแม่

ลึกตามระยะที่บอกกันไปแล้วน่ะแหละ

คิดยังไงก็น่ากลัว น่าวิตก และหดหู่แทนทั้งตัวผู้ประสบเองและครอบครัว

การช่วยเหลือน่ะหรอ ขอโทษกว่าจะรู้ว่ามีคนรอดอยู่ข้างใต้พื้นดินที่เราเหยียบน่ะ

ก็ผ่านไปแล้ว 17 วันเชียวนะ

เรามาลองจินตนาการดูว่าเป็นเราจะทำยังงัยวะเนี่ย

17 วัน  ก่อนที่จะมีคนรู้ว่าเราอยู่ลึกลงไปใต้ดินเกินครึ่งกิโล

อย่าว่าแต่ตะโกนเลย ต่อให้เปิดไซเรนยังไม่ได้ยินด้วยซ้ำไป

มนุษย์และสัตว์ทุกชนิดมีการเรียนรู้แบบที่เรียกว่า

เรียนรู้ที่จะสิ้นหวัง (Learned Helplessness)

คือ ถ้ารู้ว่าทำไปแล้วไร้ประโยชน์ไม่ได้ผลแน่นอน ก็จะเลิกพยายามกันดื้อ ๆ

คิดว่าหลายคนคงเป็น พูดแบบชาวบ้าน ๆ หน่อยก็ต้องเรียกว่า ถอดใจ นั่นแหละ

เวลาอย่างนั้นคงต้องอัญเชิญพระธรรมมาปลงกันอย่างเดียว
ก่อนหน้านี้เคยมีเด็กไม่ยอมกับชะตาชีวิต ถือรูปหนึ่งใบไล่ตามหาพ่อ
โดยถามเอาจากฝรั่งทั่วทั้งพัทยา จนเป็นข่าวใหญ่และท้ายที่สุดก็ได้เจอพ่อ (เคอิโงะ)
เด็กอีกคนทำลายความเชื่อเรื่องชาติพันธุ์ แสดงทั้งความรักในบ้านเกิด
และฝีมือที่มาจากการฝึกฝนแม้จะเป็นเรื่องที่คนอื่นมองว่าไร้สาระ (หม่อง--เครื่องบินกระดาษ)
แต่คราวนี้มันเกี่ยวพันถึงความเป็นความตายที่มองไม่เห็นแสงสว่างปลายอุโมงค์
ต่อให้มีใจเยอะเท่าหน้าทศกรรณฐ์ ไม่ว่าใครก็คงต้องขออนุญาติถอดใจไปตาม ๆ กัน

แต่ขอโทษ

 

"พ่อคนวัย 44 ปี ที่ทำงานเหมืองส่งลูกเรียนหมอในมหาวิทยาลัย

คุณพ่อลูกสาม ที่มีลูกอ่อน  วัยสองขวบรอรับกลับบ้าน

น้องชายผู้มีพี่เป็นแรงบันดาลใจและตามฝันมาทำงานเคียงบ่าเคียงไหล่กับพี่ชาย

ชายผู้ได้รับของขวัญวันเกิดสุดเซอร์ไพรซ์ เกือบ 700 เมตรใต้พื้นพิภพ

อดีตนักฟุตบอลท้องถิ่น ผู้หันมาทำงานเหมือง

พ่อลูกอ่อนที่ยังไม่เคยแม้แต่เห็นหน้าลูก

คุณปู่วัย 63 ผู้เป็นโรคปอด และเลื่อนจัดงานแต่งงานมาแล้วสองรอบ"

คนเหล่านี้อยู่ด้วยความหวังล้วน ๆ เปลี่ยนความหวังเป็นกำลังใจ
ส่งต่อขึ้นมาจากระยะกว่าครึ่งกิโลให้รู้สึกถึงได้เลย

เคยเครียดมาก ๆ เวลาเชียร์บอลทีมรักหรือน้องตัวเองแข่งกีฬา

โดยลืมนึกไปว่า หน้าที่เครียดน่ะ นักกีฬาแบกรับไปแล้ว

เราเป็นกองเชียร์ (Supporter) มีหน้าที่ง่าย ๆ คือ สนับสนุนสุดกำลัง

เอาให้มันสุด ๆ ไปเลย

 

เซอร์ บ็อบบี ชาร์ลตัน เชิญทั้ง 33 คน ไปดูบอลที่โอลด์ แทร็ฟฟอร์ด
(ตำนานทีมแมนยู--มีพ่อเป็นคนงานเหมืองถ่านหิน)

ดาบิด บีย่า กองหน้าทีมชาติสเปน มอบเสื้อพร้อมลายเซ็นต์เป็นของขวัญ
(ปู่เคยเป็นคนงานเหมือง)

บารัค โอบามา (USA) ,แองเจลา แมเคิล (GERMANY)
ยกย่องและสดุดีทั้ง 33 คน เยี่ยงวีรบุรุษ

ทีวีค่ายต่างๆ เสนอเงินถึง 250,000 ปอนด์ สำหรับคนงานแต่ละคนในการสัมภาษณ์
มีข้อเสนอโฆษณา ตั้งแต่เบียร์ไปจนถึงโฆษณาวิตามิน


เงินทองดูเหมือนจะธรรมดาไปแล้วกับผู้ก้าวผ่านประตูนรกมาได้
เมื่อรู้สึกได้ถึงสิ่งดี ๆ ตอนเป็นผู้รับ ก็จึงอยากเป็นผู้ให้

คนงานเหมืองเหล่านี้เตรียมแผนเอาไว้ว่าจะตั้งมูลนิธิ นำประสบการณ์รายวันที่ใต้ดินมาเขียนหนังสือ 1 เล่ม และโครงการอื่นๆอีก เช่น แผนการตั้งมูลนิธิของคนงานเหมือง

หันมารักกันซะทีเถอะ อย่ารอให้เกิดวิกฤติแล้วถึงจะสร้างโอกาส
และเมื่อไรที่ท้อใจช่วยนึกถึงเหตุการณ์นี้ไว้ เอากำลังใจจากคนเหล่านี้ไปใช้ตามสบาย

Fuckbook

"เราใจร้อน เราถูกปิดปากเงียบมานาน อยู่มาวันหนึ่งมี hi5 , facebook เราก็ระดมเหมือนท่อน้ำแตก"

รศ.อุบลรัตน์ ศิริยุวศักดิ์

         เคยพูดเล่น ๆ กันว่าต่อไปอาจอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีตัวตนใน network พูดอย่างนี้อาจจะงง เอาให้ง่ายขึ้นชัดขึ้นก็ต้องบอกว่า ในอนาคตเราจำเป็นต้องมีสองตัวตน หนึ่งคือตัวเราของเราจริง ๆ ที่สัมผัสแตะต้องได้ และอีกหนึ่งคือตัวตนที่อยู่ในโลกออนไลน์

         The matrix , Surrogate เป็นตัวอย่างหนังที่หยิบยกเรื่องที่กำลังจะกลายเป็นจริงมาเล่นล่วงหน้า ไม้ได้ล้อเล่นให้ตกใจ ทุกวันนี้ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงมาก เอกสารราชการเกือบทั้งหมดถูกบันทึกลงในโลกไซเบอร์ ข้อมูลส่วนตัวก็เก็บโดยสมาร์ทการ์ด ตั้งแต่บัตรประจำตัวประชาชนยันใบขับขี่ การทำธุระกรรมการเงินผ่านธนาคารสามารถเรียกดู และจัดการได้ที่หน้าจอบนฝ่ามือด้วยซ้ำไป นั่นแปลได้ว่าเราจำเป็นต้องมีตัวตนในโลกออนไลน์ไปแล้วไม่ใช้หรอ หยิบ The Matrix มาดูใหม่ในวันนี้ก็ยิ่งสะท้อนใจปนหดหู่  เกิดความรู้สึกอยากไปยู่ในไซออน (Zion--The Matrix 2542) มากเสียเหลือเกิน แม้ต้องแลกกลับความสะดวกสบายหลายอย่างในชีวิต และความบันเทิงทั้งหลายจะหายวับไปกับตาก็ตามที  เทพยากรณ์ (The oracle) ให้ข้อเตือนใจสุดบรรเจิดว่า

99.9% ของปัจเจกชนยอมรับอาณัติ โดยยอมอยู่ภายใต้ระบบ
ตราบใดที่พวกเขายังมีโอกาสได้รับทางเลือก (Choices) ในหลากหลายแนวทาง
แม้จะเป็นทางที่ปราศจากหลักการและความเป็นไปได้อย่างที่สุด

        เห็นภาพสว่างวาบเข้ามาในหัวเลย ไอ้ Facebook นี่มันกลายเป็น ปากเสียงของคนไม่มีปากมีเสียง( Voice of Voiceless ) เพิ่มทางเลือกหรือช่องทางในการนำเสนอทั้งแนวความคิด ทั้งอัตลักษณ์(เฉพาะที่อยากให้สังคมรับรู้) การมีทางเลือกเพิ่มขึ้นในการนำเสนอตัวตนทั้งยังสามารถกำหนดภาพลักษณ์และทิศทางได้เองนั้นให้ความรู้สึกที่ดีแก่ผู้ใช้ สร้างความรู้สึกเหมือนมีทางเลือกเหมือนมีตัวตน ให้ความหลงใหลและคล้อยตาม ยอมรับโอกาสที่ระบบมอบให้ แน่สิ!! ตราบใดที่ยังอยู่ในเกมส์ เธอเหล่านั้นก็ยังเป็นผู้ได้รับโอกาสจากระบบ เพื่อใช้เป็นปากเป็นเสียง เป็นหน้าเป็นตา เป็นที่ยืนในสังคม(ที่สอง--ออนไลน์) แต่เมื่อไหร่เธอเพลี่ยงพล้ำ ถึงจะตาสว่างและรับรู้จนจบด้านว่าเธอก็เป็นเครื่องมือ เป็นตัวขับเคลื่อน โอเคกระแสที่เคลื่อนไปในทางดีก็มีถมถืด แต่กล้า ๆ หน่อยเหอะยอมรับมาเลยว่าเรื่องแย่ ๆ เน้นว่าของคนอื่นมันน่าสนใจกว่า หรือเธอจะเถียง

        จากลูกของแหม่ม คัทลียา มารถมินิของกรรชัย มากระสือนาธาน แฟนของพลอย Little Voice  ลูกของแอนนี่ เรื่อยมาจนถึงกรณีธัญญา นี่เขียนแบบส่งเดชคร่าว ๆ เท่าที่นึกได้ในฉับพลันนะ ไหนขอหน่อยไอ้ที่ดี ๆ ที่ช่วยกันขยายได้ขนาดนั้นแล้วสามารถนึกได้มาทันทีไม่พึ่ง google อ่ะ เท่าที่นึกรู้ก็แค่โครงการปลูกต้นไม้ของ ปตท. หนึ่งคนเขียนล้านคนอ่าน มันง่ายเสมอเวลาไม่ใช่เรื่องของตัวเอง ผลกระทบตกอยู่กับใคร สุดท้ายคิดเอาเอง ไม่ได้ต่อต้านแต่รู้สึกรำคาญบ้างวันละหลายครั้ง  ทุกวันนี้ก็ใช้อยู่นะ แต่อยากเตือนตัวเองไว้ดัง ๆ ว่าไม่เอานะแบบนั้น ไม่ยอมเป็นสื่อให้ใครตีกัน ไม่พาดพิงถึงใครไม่ว่าจะแย่แค่ไหน ระลึกไว้เลยว่าเรื่องของคนอื่น แปลว่า ตัวเองไม่เกี่ยว แค่สอดไปรู้ก็ทุเรศแล้ว Privacy แปลว่าส่วนตัว ไม่เกี่ยวว่าจะเป็น Public People ระดับ Super Star หรือสามล้อตัวประกอบก็ตาม

ที่ไหนไม่รู้แต่ในบ้านที่อยู่กันมา 26 ปี มีพื้นที่ส่วนตัวให้มากพอจะอยู่ต่อไปอย่างไม่เบื่อหน้ากัน

rain gone

เมื่อไหร่กันนะครั้งล่าสุดที่ได้โดนน้ำตกสวมกอด

ความทรงจำของตุน ตุนกะน้ำตก มีอยู่สามสี่อย่าง

วังก้านเหลือง จมน้ำหมดสติเห็นปะการัง

ก่อนโดนอากระชากหัวเรียกสติกลับคืน

จำชื่อไม่ได้ ถ่ายภาพกับน้องสาวที่โขดหิน

ในชุดกางเกงยีนส์พับขา เสื้อกันหนาวสีแดง

หลายแห่งบนภูกระดึง

(อันเนื่องมาจากทริปไปดูค่ายที่ไม่ได้จัด)

ไปตอนหน้าหนาวถึงหนาวมาก

ปริมาณน้ำมีน้อยจนน่าจะเรียกว่ามาดูแอ่งหิน กะใบเมเปิ้ล

ข้างถนนเชียงรากบางขันธ์

มักสั่งพร้อมอ่อมเนื้อ และเสือร้องไห้

กินเคียงกับคนถูกคอจะเพิ่มอรรถรสได้มาก

ครั้งล่าสุดนี้

สนุกเหลือเกินกับเวลาเพียงน้อยนิด

แล้วเจอกันปีหน้านะจ๊ะ

วสันตฤดู

.........

"winter is coming"

"เย็นลมเย็นพัดมาแล้ว


ฉันเพิ่งรู้สึก..."

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
ลมหนาวแรกของปีพัดเอื่อย ๆ ต้อนรับเช้าวันที่สี่ของเดือน

ฝนสุดท้ายซาไปตอนไหนก็ไม่รู้
เป็นการลาจากที่ถนอมน้ำใจกันเสียเหลือเกิน
:::::::::::::::::::::::::::::::

หน้าหนาวคิดถึงอะไร

Friday
ผ้าห่มของเบียร์ช้าง
มันเผา (ญี่ปุ่นมาก)
ลานเบียร์
แฟชั่นเสื้อกันหนาว
ผ้าพันคอ
กอด

อื่น ๆ อีกมากมาย

คิดว่าหน้าหนาวทำให้เราใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ

ของสารพัดอย่างที่นึกได้ก็มีแต่จะเอามาห้อมล้อมตัวทั้งนั้น

เอาเพลงมาห่มหู ผ้ามาห่มตัว ของกินมาอุ่นกระเพาะ

หนาวนี้จะทำตัวให้เป็นประโยชน์ ใครเหงาบอกจะออกไปห่มให้

หะหะ

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

ปล.ชอบออกเสียงคำว่า "ห่ม" จัง

ใครมาอ่านเจอเข้าช่วยวาดรูปตัวเองกอดอะไรก็ได้ส่งมาหาหน่อยดิ่

จะรีบวาดส่งกลับไปให้ในทันที่

32 นิมมานเหมินท์ ซอย 1 ต.สุเทพ อ.เมือง จ.เชียงใหม่ 50200

______________________________________________

อ้างอิง :: เพลงหนาวนี้ friday